شوهر مظلوم

    «همسرم با غم تنهایی خود خو می کرد»

    موقـع بحث هوو- لیک هیاهـــــو می کرد!

 

    بسکه با فکـــر و خیالات عبث می خوابید

    نصف شب در شکـم آن زنه چاقو می کرد!

 

    وقتی از رایحه ی عشق سخن می گفتم

    زود پا می شد و تی شرت مرا بو می کرد

 

    طفلکی مادر مــن آش که می پخت زنم-

    معتقد بود در آن جنبـــــــل و جادو می کرد

 

    بهـــر او فاخته می دادم و می دیدم شب

    داخل تابـــه به آن سس زده کوکو می کرد!

 

    آخـــــــر برج کــــه هشتم گرو نه می شد

    باز از مـــــن طلب ماهــــی و میگو می کرد

 

    فیش دریافتــــــــــی بنده از او مخفی بود

    زن همکـــــار ولی دست مـــــرا رو می کرد

 

    دخل یکمـــــــــاه مرا می زد و ظرف یکروز

    خـــرج مانیکــــــــور و میزامپلی مو می کرد

 

    گـــــر نمی دادم بــــــا اشک سر مژگانش

    آب می زد بــــــــــه ته جیبم و جارو می کرد

 

    هر زنی غیر خودش عنتــــر و اکبیری بود

    شخص «جینا...» را تشبیه به «...لولو» می کرد!

 

    مثل آن کارتـــــون از لطف مداد جـــــــادو

    بوالعجب شعبده ای بــا چش و ابرو می کرد

 

    دکتر تغذیه ای داشت که ماهی صد چوق

    می گرفت از مــــن و تقدیم به یارو می کرد

 

    صد گرم چونکه بر آن اسکلت افزون می شد

    عصبی می شد و لعنت بـــه ترازو می کرد

 

    عاقبت هیکل پنجــــــاه و سه کیلویی را

    خون دل خورده و پنجــاه و دو کیلو می کرد

 

    حسرت زندگی خواهــــر خود را می خورد

    کاو بــــه مچ - تـــا سرآرنج- النگو می کرد

 

    نظـــــــــــر مادرش از هر نظری حجت بود

    هر چــــــــه می کرد فقط با نظر او می کرد

 

    بر خلافش اگـــــر آن دم نظری می دادم

    لنگــــــه ی کفش نثــــار من هالو می کرد

 

    کاشکی دست بزن داشتم امــا چه کنم

    که خدا قسمت او شوهـــــر مظلومی کرد!